Próba obrączkowa
Jednym z najbardziej precyzyjnych doświadczeń
chemicznych jest próba obrączkowa. Jest to jedna z reakcji
charakterystycznych, która umożliwia wykrycie azotynów i azotanów.
Niezbędny do prawidłowego przebiegu reakcji jest siarczan żelaza (II).
W pierwszej kolejności do probówki z azotanami lub azotynami dodajemy
jony żelaza (II), a dopiero w drugiej kolejności powoli, stopniowo, bez mieszania dodaje się do probówki kwas siarkowy (VI) powoduje to powstanie brązowej obrączki czyli kompleksu jonu nitrozylżelaza(II) [dodatni
wynik próby]. Oczywiście w przypadku azotanów należy najpierw pozbyć
się nadmiaru azotynów (podgrzewając probówkę z chlorkiem amonu) i
dopiero wtedy przystąpić do dalszych czynności.
- Wykrywanie Azotynów:
- NO−
2 + 2 H
3O+ + Fe2+ → NO + Fe3+ + 3 H
2O - NO + Fe2+ → [Fe(NO)]2+
- Wykrywanie Azotanów (w przypadku obecności jonów NO−
2 ):
NO−
2 + NH+
4 → N
2↑ + 2 H
2O
2 + NH+
4 → N
2↑ + 2 H
2O
- Wykrywanie Azotanów (Bez obecności jonów NO−
2 ) :
- NO−
3 + 4 H
3O+ + 3 Fe2+ → NO + 3 Fe3+ + 6 H
2O - NO + Fe2+ → [Fe(NO)]2+
*W przypadku wykrywania azotanów bez obecności jonów NO−
2 po prostu od razu przechodzimy do podpunktu "3", jeżeli natomiast jony są obecne wpierw wykonujemy podpunkt "2" a kolejne reakcje przebiegają zgodnie z równaniami z punktu "3".
2 po prostu od razu przechodzimy do podpunktu "3", jeżeli natomiast jony są obecne wpierw wykonujemy podpunkt "2" a kolejne reakcje przebiegają zgodnie z równaniami z punktu "3".
Komentarze
Prześlij komentarz